Rusland voert een antifascistische oorlog en er is geen weg terug uit een oorlog als deze.

Rainer Shea

De communistische opvatting ten opzichte van een rechtvaardige, revolutionaire oorlog is dat deze oorlog tot een einde moet worden gebracht. Dat als je eenmaal een conflict bent aangegaan met de onderdrukkers, het verraad zou zijn om je terug te trekken uit dat gevecht terwijl je nog steeds de mogelijkheid hebt om te vechten. Dat is het standpunt van de dominante communistische krachten in Rusland en van alle communisten wereldwijd die hun principiële geloof in de antifascistische strijd delen. Wij binnen dit ideologische kamp houden vast aan de verzetsfilosofie zoals Mao die verwoordde: “Wij verlangen naar vrede. Als het imperialisme echter aandringt op oorlog, hebben we geen andere keuze dan vastbesloten te vechten tot het einde voordat we verder gaan met onze opbouw. Als je dag in dag uit bang bent voor oorlog, wat doe je dan als er uiteindelijk oorlog komt?”

Het is deze realiteit over politieke strijd die alle anti-imperialisten moeten begrijpen. Het is een manier van denken die voortkomt uit het bestuderen van het dialectisch materialisme en door jezelf te betrekken bij de klassenstrijd; want als je doel is om de overwinning voor de werkende klasse te behalen, wordt het duidelijk dat oorlogen niet vermeden kunnen worden. Zolang er een klasse is die probeert te voorkomen dat de werkende klasse aan de macht komt, zullen er nieuwe oorlogen ontstaan, dus daarom moeten degenen die aan de kant van de werkende klasse staan bereid zijn om te blijven vechten. “Revoluties en revolutionaire oorlogen zijn onvermijdelijk in een klassenmaatschappij,” zei Mao, “en zonder revoluties is het onmogelijk om een sprong in de sociale ontwikkeling te maken en de reactionaire heersende klassen omver te werpen en daarom is het onmogelijk voor het volk om politieke macht te winnen.”

De strijd die Rusland meer dan drie jaar geleden begon, is een continentale versie van deze sociale conflicten. Het is niet alleen een oorlog om een onderdrukte natie te redden – dat is de Donbass – maar een strijd waarvan de uitkomst bepalend zal zijn voor de toekomst van de wereldwijde strijd van de werkende klasse. Dat de bourgeoisregering van Rusland met succes onder druk werd gezet om de Oekraïne-operatie uit te voeren, is een grote overwinning voor de Russische arbeidersbeweging, die zich al lange tijd inzet voor een interventie tegen de nazistaat van Oekraïne. En als Ruslands Operatie Z een einde maakt aan Oekraïnes tijdperk van Banderistische heerschappij, zal dit de zaak van de werkende klasse over de hele wereld versterken en de plannen van het mondiale monopoliekapitaal onherroepelijk verzwakken.

Er zijn elementen in de communistische beweging van mijn land(*) die hebben gewerkt om deze realiteiten te verdoezelen en om een vals verhaal te promoten over dat dit een “inter-imperialistische oorlog” is. Maar zij zijn niet de belangrijkste Amerikaanse politieke actoren die ik op dit moment wil confronteren, omdat hun ultralinkse ideologische kamp de relevantie heeft verloren die het had tijdens het Biden-tijdperk. In dit stadium is een belangrijker element om te confronteren datgene dat de anti-imperialistische positie op een oppervlakkig niveau ondersteunt, terwijl een klassenanalyse ontbreekt. Dat juicht voor Z, multipolariteit en BRICS, terwijl het niet begrijpt dat deze dingen de hegemon alleen kunnen verslaan als er een serieuze arbeidersbeweging achter staat.

Dit is een relatieve nichegroep waarvan de leden zeker niet moeten worden weggewuifd; ze zijn er al in geslaagd om behoorlijk ver te komen in het breken met imperialistische indoctrinatie. Maar het gevaar is dat ze door alleen maar een “multipolistisch” standpunt in te nemen, zonder de essentiële lessen van het marxisme te internaliseren, in een zelfgenoegzaamheid terechtkomen. Een zelfgenoegzaamheid die voortkomt uit de verwachting dat BRICS het werk voor ons zal doen, en die niet de urgentie inziet van het opbouwen van onze internationale beweging voor de werkende klasse.

Dit is zo’n risico geworden omdat er een gezamenlijke inspanning is om anti-imperialisten op die manier af te leiden. Om een netwerk van “dissidente” of “alternatieve” mediabronnen te astroturfen die beweren BRICS te steunen, terwijl ze opzettelijk onwaarheden verkondigen. Onwaarheden die ontworpen zijn om overmoed in te boezemen bij diegenen die de anti-imperialistische zaak steunen. Twee van de grootste voorbeelden zijn BRICS News en Globe Eye News, die regelmatig een boost krijgen door het algoritme van Twitter en zo miljoenen kijkers bereiken.

Wat deze bronnen voornamelijk doen, is de diplomatieke en militaire vooruitgang volgen van landen die deel uitmaken van of op één lijn liggen met BRICS, maar die dienstbaar zijn aan de hegemon. BRICS News berichtte onlangs over hoe de Indiase premier Modi de Russische inspanningen voor samenwerking op het gebied van luchtverdediging prees, en beide accounts hebben onlangs de nadruk gelegd op de inspanningen van Trump om de banden met Saoedi-Arabië en Qatar aan te halen. Iets dat echt de ware agenda achter deze accounts verraadt, is hoe ze Trump hebben geprezen voor het opheffen van sancties tegen het door de VS geïnstalleerde salafistische regime in Syrië, waarbij deze uitspraken worden geïllustreerd door afbeeldingen van Trump en de nieuwe Syrische president die naast dictators uit de Golfstaten staan.

Als je kijkt naar de gebeurtenissen eromheen, wordt het duidelijk wat deze accounts proberen te doen: PR leveren voor de geopolitieke spil van het Witte Huis, Trump, waarin Washington probeert van Rusland weer een Amerikaanse cliëntstaat te maken door diplomatieke dwang. Dit plan omvat een poging om de betrekkingen met de Samenwerkingsraad van de Golf te versterken, waardoor het Witte Huis de illusie kan verkopen dat het iets substantieels doet om vrede te brengen voor Gaza. Washington probeert dit te doen door te steunen op het idee dat de Golfstaten bondgenoten van de Palestijnen zijn en dat door hun inspanningen de onderhandelingen met Hamas in de richting van een voor iedereen bevredigende oplossing zullen worden gebracht.

Hoe schandalig dat ook klinkt als het zo duidelijk wordt geformuleerd, dit is echt het idee dat Trump probeert door te drukken; het is echt het enige verhaal dat hij kan gebruiken als het zijn doel is om de genocidecampagne van het zionisme te blijven steunen, terwijl hij zichzelf afschildert als een heldhaftige vredesstichter.

Natuurlijk heeft Globe Eye News kritiekloos verslag gedaan van het gerucht van vorige week dat Trump van plan is om een Palestijnse staat te erkennen. Toen een “diplomatieke bron uit de Golf” met dit gerucht begon, was het doel erachter niet alleen om Trump’s achterban te sussen; de grootste functie was waarschijnlijk om te proberen Rusland, of in ieder geval degenen die Rusland steunen, in de val van Washington te lokken.

Naast India-Pakistan is de genocide van de zionistische entiteit tegen Palestina de wereldwijde gebeurtenis met het meeste potentieel om Rusland van geopolitieke loyaliteit te doen veranderen. Er is een vleugel van de Russische heersende klasse die bereid zou zijn om Palestina volledig te verraden en alle Russische inspanningen om de entiteit uit te dagen te stoppen. Het is dezelfde vleugel die wil meegaan in het “vredesplan” van het Witte Huis, wat zou betekenen dat Rusland zijn voortgang in de oorlog staakt en de NAVO Oekraïne laat herbewapenen.

Wanneer het imperium en zijn gevolmachtigden psyops als “Trump zal Palestina erkennen” naar buiten brengen, is het doel om de strategie van het Witte Huis voor het handhaven van de Amerikaanse hegemonie verenigbaar te laten lijken met de wens van de wereld om een einde te maken aan de genocide in Gaza. Om de illusie te wekken dat de tegenstrijdigheden van het kapitalisme kunnen worden opgelost zonder oorlog en dat er “vrede” kan zijn tussen de verschillende sociale klassen; zelfs als die klassen de Palestijnen zijn die in een dodenkamp leven en de “Israëlische” kolonisten die hen uitroeien.

Zoals veel communisten hebben opgemerkt, is Donbass Gaza. Het is een slachtoffer van onderwerping en agressie dat op het huidige Gaza zou zijn gaan lijken als Rusland niet had ingegrepen tegen de nazi-junta in Kiev. Het is geen verrassing dat er een verband is tussen wat Rusland deed om Donbass te redden en wat het Palestijnse verzet deed op 7 oktober. Toen Rusland de nieuwe strategische zwakheden van de hegemon blootlegde, moedigde dat de Palestijnse strijders aan om ook in actie te komen. Dit is slechts een van de manieren waarop Z de voortgang van de anti-imperialistische strijd versnelde; het katalyseerde een uitbreiding van BRICS en hielp de recente antikoloniale revoluties in de Sahel te inspireren. Het gaf de communisten van de wereld ook de kans om nieuwe winst te boeken in de klassenstrijd; een kans die wordt aangegrepen door alle communistische partijen die hun taak begrijpen.

Er is geen weg terug naar de wereld van voor februari 2022 en daarom kunnen de liberale pro-appeasement kapitalisten in Rusland hun zaak niet effectief bepleiten. Voor de nabije toekomst heeft hun kant het beleidsdebat verloren. Rusland blijft het beledigende aanbod van Washington voor een tijdelijk “staakt-het-vuren” afwijzen, dat niets zou oplossen en de imperialisten alleen maar meer tijd zou geven om zich te herstellen. Binnen Rusland en binnen veel aspecten van BRICS zien we hoopvolle tekenen. Maar we kunnen niet doen alsof deze bronnen van hoop eenvoudigweg zijn ontstaan door de onvermijdelijke loop van de geschiedenis. Deze verworvenheden zijn het resultaat van volksstrijd en collectieve organisatie.

Z zou er niet zijn gekomen zonder de klassenstrijd. En alle positieve resultaten die Z in de toekomst kan opleveren, zullen er alleen komen als we ons inzetten voor de proletarische overwinning. We hebben geen tijd te verliezen; we moeten onze inspanningen om de arbeidersbeweging op te bouwen in al onze respectieve landen versnellen. En we moeten het wereldwijde anti-imperialistische verenigde front versterken, dat essentieel is voor de overwinning van de Palestijnen, de Russen, de Jemenieten en alle anderen die tegen de vijand vechten.

Eindnoot: (*) De auteur verwijst hier naar bepaalde linkse kringen in de USA, maar de vaststelling kan doorgetrokken worden naar Europa en ook naar ons land. (Zannekinbond)

Bron: https://newswiththeory.com/russia-is-fighting-an-anti-fascist-war-theres-no-backing-out-from-a-war-like-this/
Vertaald door Zannekinbond, 24 mei 2025.