Zannekinbond bouwt met haar Vlaamse gezindheid verder op een periode van Vlaamse rebellen die het Vlaams-nationale streven uitdrukkelijk in direct verband zagen met het streven naar een andere maatschappij in antikapitalistische, meestal socialistische zin. Deze Vlaamse gezindheid is zoals we elders reeds stelden, in overeenstemming met antikolonialisme en anti-imperialisme. Het heeft niks te maken met het kleinburgerlijk rechtse of zelfs uiterst-rechtse streven van een aanzienlijk deel die zich tot die brede Vlaamse Beweging rekent, een beweging die niemand kan claimen als de zijne of de hare. We hechten belang aan die historische Vlaamse rebellen, omdat ze beter niet in de vergetelheid geraken of in de schaduw blijven van figuren die zichzelf en het Vlaams nationalisme waar zij voor stonden, hopeloos hebben gecompromitteerd door de collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Waar wij uitdrukkelijk afstand nemen van de rechts-autoritaire stroming die de ideologische collaboratie met het nationaalsocialistische Hitler-Duitsland aanging, ligt dat anders met de collaboratie tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het activisme, de Raad van Vlaanderen uit 1917,… kadert in een compromisloze anti-Belgische ingesteldheid die geenszins ideologische verwantschap of samenwerking inhield met het toenmalige Duitse keizerrijk. Wat toen gold, geldt nu nog: de kapitalistische belangengemeenschap België is voor ons, Vlamingen én Walen, ons vaderland niet. Dus kunnen we het ook niet verraden! De Eerste Wereldoorlog was een katalysator voor een radicalisering binnen het Vlaams-nationalisme dat niet alleen een uitdrukkelijk anti-Belgische toer opging maar bij een deel ook een (nationaal-)revolutionaire wil tot leven bracht. De belangrijkste figuren die we met Zannekinbond aanhalen (Herman Van den Reeck, Berten Fermont, Jef Van Extergem en Roza De Guchtenaere) zijn slechts een beperkte, arbitraire greep uit een aanzienlijke hoeveelheid (te) weinig bekende mensen die in de periode 1900-1930 het Vlaamse emancipatiestreven een volstrekt andere invulling gaven als wat men vandaag gewoon is te horen en lezen vanuit de klassieke burgerlijke Vlaamse Beweging. Een politiek avant-gardisme viel samen met een behoorlijk stevige band met de culturele wereld (Paul Van Ostaijen, Lea Daan, René de Clercq,… ) van toen.
