Nu de strijd in Palestina, en het Midden-Oosten in het algemeen, tot een nieuw hoogtepunt stijgt en als een olievlek dreigt uit te breiden naar Libanon, Jemen en Iran, neemt ook de repressie op het thuisfront toe. De westerse repressie-apparaten nemen hierbij vooral Samidoun in het vizier, een internationaal netwerk dat zich richt op solidariteit met Palestijnse gevangenen. Samidoun werd in 2021 in Israël reeds als terroristische organisatie aangemerkt. Nu de oorlog in het Midden-Oosten escaleert, zien we dat de westerse bondgenoten in Europa en Noord-Amerika gelijkaardige stappen ondernemen. In Vlaanderen en België leven wij in het hart van de NAVO en de Europese Unie, twee belangrijke pijlers van de westerse imperialistische en neokoloniale wereldorde, en wij merken dat precies hier de repressie ook steeds meer toeneemt. Dat Mohammed Khatib, Europees coördinator voor het Samidoun-netwerk, een Palestijnse vluchteling is die in ons land asiel heeft aangevraagd, zorgt ervoor dat de westerse imperialistische elites precies hier het heft in handen proberen te nemen om het verzet binnen de Palestijnse diaspora in de kern te treffen.
Op 2 november 2023 werd Samidoun reeds verboden in Duitsland, kort na Operatie Al-Aqṣā Storm. De steunbetuigingen aan de verzetsstrijders op de straten van de grote steden in Duitsland vielen in slechte aarde bij de overheid, wat prompt leidde tot een verbod op Samidoun, dat de schuld kreeg voor deze spontane uitingen van volksvreugde. Daarna nam de druk ook gestaag toe in andere westerse landen. In Nederland was er al langer druk om Samidoun te verbieden vanuit rechtse hoek. Binnen de VVD kwam er in het voorjaar toenemende druk vanuit de denktank Klassiek Liberaal. Op 25 mei dienden Joost Eerdmans (JA21) en Diederik van Dijk (SGP) een motie in om Samidoun te verbieden. Omdat een aantal Kamerleden van VVD en NSC toen nog tegenstemden, haalde deze motie echter geen meerderheid in de Tweede Kamer. Enkele weken geleden dienden dezelfde partijen, namelijk JA21 (een “conservatief-liberale” scheurlijst van het extreemrechtse Forum voor Democratie) en de christelijk-fundamentalistische en zionistische SGP, opnieuw een motie in, nu met de bedoeling om Samidoun op de terreurlijst te zetten. Ditmaal slaagden ze in hun opzet en stemden alle rechtse en christelijke partijen in de Tweede Kamer voor, terwijl de linkse en progressieve lijsten integraal tegen stemden. Het aannemen van deze motie zal met grote waarschijnlijkheid leiden tot een totaalverbod op de organisatie. Maar daarmee is de kous nog niet af. Op 28 oktober 2024 komt Mohammed Khatib spreken aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. De aankondiging leidde prompt tot kamervragen door de SGP, en de rechtse media stellen alles in het werk om ervoor te zorgen dat deze bijeenkomst niet kan doorgaan. Conservatief rechts, dat anders geen gelegenheid onbenut laat om zich in een slachtofferrol te wentelen, heeft zelf blijkbaar geen enkel probleem met het gebruikmaken van cancel culture om dissidente geluiden de kiem in te smoren die niet stroken met haar eigen culturele superioriteitsgevoelens.
Nederland heeft natuurlijk een lange traditie van christelijk en neoliberaal zionisme, waarvan de extreemrechtse en islamofobe schreeuwpoliticus Geert Wilders niet meer dan het meest vocale voorbeeld is. Met het op de been brengen van een nieuw neoliberaal, extreemrechts kabinet en een rechtse meerderheid in de Tweede Kamer, mogen deze meest recente ontwikkelingen natuurlijk geen verrassing heten. Toch blijft de hetze tegen de Palestijnse zaak niet beperkt tot louter een reactionaire uiting van pure islamofobie. In Canada liet Justin Trudeau, de posterboy van de Canadese progressieven en lichtend voorbeeld voor menig linksliberaal politicus in Europa (waaronder ook Groen-Links-kopstuk Jesse Klaver), enkele dagen geleden Samidoun eveneens op de terreurlijst zetten. Samen met de Verenigde Staten, overigens. De elites van de westerse imperialistische kern voelen zich tot in hun diepste vezels bedreigd door de geopolitieke ontwikkelingen op wereldvlak, en bedienen zich daarom van alle mogelijke instrumenten die zij ter beschikking hebben om tot repressie over te gaan. Dit uit zich niet alleen in financieel-militaire steun aan de entiteit “Israël” bij het uitvoeren van hun genocide in Gaza (waar recent nog vluchtelingen levend in hun tenten verbrand werden onder een Israëlisch bombardement), maar ook in het proberen kortwieken van alle grassroots-bewegingen die in eigen land kunnen opstaan onder de werkende klasse en wiens doelstellingen (of dit nu op sociaal, cultureel of geopolitiek is) indruisen tegen de belangen van die elites.
In Vlaanderen mag het dan ook geen verrassing heten dat het met name de N-VA is die de boel opstookt tegen Samidoun. In de naweeën van Operatie Al-Aqṣā Storm reduceerde partijvoorzitter Bart De Wever de onmenselijke oorlog van Israël tegen het Palestijnse verzet reeds tot een kwestie van “de kant van het licht” tegen de duisternis. Het is ons een raadsel hoe de genocide op het Palestijnse volk, met meer dan 40.000 gedode burgers in één jaar tijd, op één of andere manier aan “de kant van het licht” kan worden gesitueerd, maar van het hedendaagse rechtse Vlaams-nationalisme verbaast ons eigenlijk maar weinig meer. Het maakt er de hele zaak natuurlijk niet minder cynisch om. Wij herinneren ons hoe de Volksunie bijvoorbeeld in 2000 bij monde van haar voorzitter en latere N-VA-oprichter Geert Bourgeois eiste dat België haar ambassadeur uit Israël zou terugtrekken, toen er na een escalatie van vijandigheden meer dan 300 doden waren gevallen – in hoofdzaak Palestijnen. Nu er al meer dan 100 keer zoveel slachtoffers zijn gevallen, blijft het bij de N-VA oorverdovend stil over de mensenrechtenschendingen en oorlogsterreur van Israëlische zijde. In het Europees Parlement situeert de N-VA zich dan ook in de fractie de Europese Conservatieven en Hervormers (ECH), waar zij samen met de eerder genoemde SGP een conservatief blok vormen. Kopstukken Theo Francken en Michael Freilich voeren ondertussen in de pers een retorisch opbod waarin ze om ter hardst Hamas veroordelen en Israël als “laatste bastion van het vrije Westen” ophemelen, terwijl ze de oorlogsmisdaden van de IDF, het “meest morele leger ter wereld”, verdoezelen. Bijgevolg is de N-VA, samen met het Vlaams Belang en een deel van de MR, reeds langer vragende partij om Samidoun net als in Duitsland en wellicht binnenkort ook in Nederland te verbieden.
Maar zoals gezegd blijft het daar niet bij. De zogenaamde “mainstream-politiek” volgt gedwee in het kielzog van de rechtse politiek, die hiervoor het pad heeft geëffend. Op 15 april 2024 kondigde toenmalig staatssecretaris Nicole Demoor (CD&V) aan dat ze de vluchtelingenstatus van Mohammed Khatib wou laten herbekijken door de Dienst Vreemdelingenzaken, omdat het zogenaamd om een “extremistische haatprediker” zou gaan. Justitieminister Paul Van Tigchelt (Open VLD) formuleerde het dan weer als volgt: “Zij (Samidoun, n.v.d.r.) hanteert vaak een slachtofferdiscours van onderdrukking en genocide dat gestoeld is op een vijandsbeeld tegen de Israëlische staat, de Europese Unie en de Verenigde Staten, die zij omschrijft als fascistische, racistische en imperialistische mogendheden”. Het gaat evenwel nog verder: “Samidoun weigert de tweestatenoplossing. De ideologie die zij propageert, is links-extremistisch, marxistisch en leninistisch. Die ideologie propageert inderdaad de gewelddadige revolutie. Samidoun zelf pleegt vooralsnog geen gewelddaden en het is inderdaad de vraag of zij oproept tot het plegen van geweld”.
Aldus wordt Samidoun bepaalde intentieprocessen aangewreven, louter wegens het aanhangen van de marxistisch-leninistische ideologie, omdat die dan in essentie “gewelddadig” zou zijn. Toch moet ook Van Tigchelt toegeven dat hij Samidoun nog nooit op effectieve gewelddaden heeft kunnen betrappen. Andermaal zien wij hier hoe liberale en andere conservatieven, die anders geen gelegenheid zouden laten liggen om aan te klagen hoe de overheid niet onder de huid van mensen mag kruipen om de gedachten van burgers te controleren, er geen probleem mee heeft om erkende vluchtelingen buiten te gooien, louter en alleen omwille van een historisch-materialistische analyse van het Palestijnse conflict. Het strafbaar stellen van iedere vorm van kritische analyse, is een belangrijke stap in het de kop indrukken van elke vorm van verzet en dient enkel om de elites te bevestigen in hun machtsposities. Het volk heeft daar geen boodschap aan.
Zannekinbond vindt het ronduit onaanvaardbaar dat de Belgische staat overweegt om een erkende vluchteling buiten te zetten, enkel en alleen vanwege zijn politieke engagement! Temeer daar men maar al te goed beseft dat Mohammed Khatib voor zijn asielaanvraag verbleef in een vluchtelingenkamp in Zuid-Libanon, dat momenteel kreunt onder de Israëlische bombardementen en grondoperaties. De strijd van Samidoun tegen de Israëlische agressie en genocide is legitiem en geen uiting van “haat”. Wij eisen dan ook dat de Belgische staat en haar Europese overlords het recht op verzet door de Palestijnen erkennen, zowel in Gaza, in Libanon als in de diaspora in het Westen. Nicole De Moor spreekt niet namens de meerderheid van de Vlamingen en Walen. Samidoun is geen “terreurorganisatie”! Mohammed Khatib heeft recht op asiel en is geen “extremistische haatprediker”!
Mohammed Khatib moet blijven! Zannekinbond steunt het recht van de Palestijnen op zelfbeschikking en verzet tegen de nietsontziende terreur, die juist op hen wordt uitgevoerd! Wij zijn ervan overtuigd dat de meerderheid van de Vlamingen en Walen deze mening deelt.
