Sinds het offensief van 7 oktober 2023 door het Palestijns verzet, bulkt het ook in Vlaanderen weer van de bedenkelijke commentaren bij vooral soft-linkse figuren die zich zogezegd uitspreken tegen de Israëlische bezettingspolitiek, maar vooral uitblinken in gezaag over het geweld dat het Palestijns verzet in het algemeen, en de beweging Hamas in het bijzonder gebruikt. Meestal zien we dan ook dat de focus al snel verlegd wordt van de anti-imperialistische strijd voor nationale Palestijnse bevrijding naar oeverloos geleuter over geweld, Hamas en haar ideologie. Hoewel aanwezig in alle mainstream politiek-ideologische families, duikt de plaag van de crypto-Zionisten vooral in links-liberale hoek op. Djamel Labidi zet de puntjes op de ‘i’ in een antwoord dat we met Zannekinbond maar al te graag weergeven.
De crypto-Zionisten
Rondom het zionisme is er een grijs gebied van mensen die Israël steunen maar krachtig ontkennen zionist te zijn. Dit zijn de crypto-zionisten. De crypto-zionist is geen zionist. Hij is ook niet antizionistisch. Maar hij zou niet bestaan zonder het bestaan van het zionisme. Het één kan niet bestaan zonder het ander. De crypto-Zionist is ondefinieerbaar. We kunnen hem alleen begrijpen door zijn gedrag te beschrijven.
De crypto-Zionist is per definitie niet Joods. Maar hij kan het wel zijn. De crypto-Zionist is een rationeel wezen. Hij beroept zich niet op een bijbels, messiaans of religieus eigendomsrecht over het land. Als hij het over de Shoah heeft, dan is dat om de noodzaak te benadrukken van een staat om de Joden te beschermen, van een nationaal toevluchtsoord. Hij is altijd seculier, maar hij is veel toegeeflijker tegenover Joods religieus extremisme dan tegenover Islamisme. Hij vindt het niet erg dat de staat Israël een Joodse staat is. Maar als de Palestijnse staat een islamitische staat zou zijn, zou hem dat mateloos storen en zelfs zijn seculiere verontwaardiging opwekken.
De crypto-Zionist en het islamisme
Het terugkerende thema van de crypto-Zionist is het gevaar van het islamisme. Hij wil de Palestijnse kwestie opnemen in een conflict tegen het wereldwijde islamisme. Hij slaat een brug tussen 11 september, de aanslag in de Bataclan in Parijs en de recente 7 oktober, kortom tussen wat er in Palestina gebeurt en de wereldwijde strijd tegen “islamistisch terrorisme”. Hij lost de Palestijnse kwestie op in een groot islamistisch complot, een beschavingsoorlog.
Hij herhaalt dat hij niet anti-Palestijns is, maar anti-islamitisch. Hij zal zich soms uitspreken voor een Palestijnse staat, maar hij zal nooit een islamistische Palestijnse staat accepteren. De zionistische crypto leidt niet de strijd tegen het Palestijnse volk, maar tegen Hamas. Je zult me vertellen dat dit in de praktijk op hetzelfde neerkomt, aangezien de Palestijnen Hamas nu steunen. Maar dat ontkent hij. De crypto-zionist is dus achteraf gezien een bewonderaar geworden van de Palestijnse organisatie Fatah, die in zijn ogen “gemarteld” is door Hamas. Hij is vol lof over “de seculiere tendens van de PLO”, die hij ooit omschreef als een “gevaarlijke terroristen”.
Crypto-Zionisten zijn meestal links, maar ze kunnen ook “rechts” of zelfs extreemrechts zijn, waarbij deze begrippen volledig relatief zijn en evolueren naargelang tijd en plaats. Kortom, ze zijn te vinden in alle westerse politieke families. Maar het is altijd westers en ook Atlantisch. Dit is het ideologische corpus van de crypto-Zionist, zijn belangrijkste idee: dat Israël een “geavanceerd bastion van het Westen” is.
Omdat hij bovenal een westerling is en omdat het Westen elk land ter wereld in meer of mindere mate heeft gedomineerd of beïnvloed, kan de crypto-zionist zich manifesteren via elke culturele of religieuze affiliatie, christelijk of anderszins. Hij kan net zo makkelijk gevonden worden in de westers georiënteerde elites van Arabisch-islamitische landen. Zij delen enkele van de karaktertrekken van de Europese crypto-Zionist, in het bijzonder de epidermale vijandigheid tegenover alle islamisme. In Arabisch-islamitische landen is de crypto-Zionist te herkennen aan zijn voorzichtige terughoudendheid en stilzwijgen over de genocide in Gaza, en aan de sympathie die hij vindt in invloedrijke pro-Israëlische westerse kringen en in Israël. Het Westen en de aangesloten Arabische staten weten hoe ze deze elites moeten belonen en in stand houden met beloningen en valse bekendheid. Het is het verhaal van Goethe’s Faust dat zich door de eeuwen heen blijft herhalen.
De crypto-Zionist is meer een intellectueel. Hij heeft een hoog cultureel niveau. Zijn ideologie vereist de ontwikkeling van een cultureel nogal ingewikkeld argument. Het vereist het gebruik van paradoxen zoals, bijvoorbeeld, dat Israël de Palestijnen bevrijdt van Hamas door ze te bombarderen, dat “het Hamas is die verantwoordelijk is voor het bloedbad in Gaza en voor al het andere dat er gebeurt”, enzovoort. Bovenal beweren crypto-Zionisten humanisten te zijn. Ze putten vaak uit de tradities van Europees links. Hij refereert bijvoorbeeld aan de “socialistische kibboets”. Hij vergiet tranen van tederheid over deze kibboetsen rond Gaza, die, zo betreurt hij, “de eerste doelwitten” waren van de inwoners van Gaza. “De Palestijnse arbeiders uit Gaza kwamen daar werken, ze werden daar verzorgd”, verzucht de linkse crypto-Zionist, teleurgesteld door zoveel ondankbaarheid. Maar dezelfde man kan er niet tegen als de Palestijnen die hij zo liefheeft hem eraan herinneren dat de Kibboets op hun land staat.
De Palestijnse zwerftocht van Palestina naar Jordanië, en van Jordanië naar Beiroet, en van Beiroet naar Tunis, en vervolgens over de hele wereld, heeft de mythe van de zwervende Jood vervangen. Maar de crypto-zionist voelt hier niets voor. Bovendien is hij tegen de terugkeer van de Palestijnse diaspora om “objectieve” redenen, want dat zou, zegt hij, het demografische evenwicht omkeren.
De crypto-Zionist is een democraat
Het bewijs dat de crypto-Zionist vol goede gevoelens zit tegenover de Palestijnen, is dat hij tegen extreemrechts in Israël is, waartegen hij geen harde woorden genoeg heeft. De crypto-Zionist is altijd een democraat. Hij doet er alles aan om in Israël een rechts en een links te zien. Hij hekelt extreemrechts en Netanyahu’s regering als enige verantwoordelijk voor de situatie. Zo kan hij Israël afschilderen als een “normale” staat en zijn structurele problemen verbergen als een kolonialistische staat, die democratie onmogelijk maakt, behalve ten voordele van de koloniale bevolking. Een goocheltruc. In het crypto-zionistische discours is het gewoon een kwestie van wachten tot links en de democratie zegevieren in Israël, zodat het Israëlisch-Palestijnse conflict kan worden opgelost. Dat is 75 jaar geleden. Maar zodra de zaak serieus wordt, zodra Israël in een crisissituatie terechtkomt, zoals op 7 oktober en bij vele andere gelegenheden, als het aankomt op het concrete, het cruciale, het ondernemen van actie, dan is er een heilige vereniging, de zionistische crypto schaart zich aan de zijde van Israëlisch rechts en uiterst rechts, omdat Israël, zo beweert hij, “het recht heeft zichzelf te verdedigen”. Voor hem draait alles om de Israëli’s en het bestaan van Israël. Het is duidelijk dat het crypto-zionisme slechts het zachte gezicht van het zionisme is. Het is de linkerkant van het zionisme. Zijn hele rol is om zijn aanwezigheid te gebruiken om acceptatie te krijgen voor de andere kant, die van rechts en uiterst rechts, en om mensen ervan te overtuigen dat het een tegenwicht vormt. Vanaf dat moment verschijnt haar bestaan als rechtvaardiging voor zionistisch rechts, of zelfs als alibi. Zionisme wordt dan niet meer dan een mening, een stroming, een trend, in “een rechtsstaat waar een democratisch debat plaatsvindt, in de enige democratie in de regio”.
Slachtofferideologie
De houding van slachtofferschap is waar de zionist en de crypto-zionist elkaar ontmoeten. De crypto-zionist is erg gevoelig voor het zionistische argument van de eeuwig vervolgde Jood. De crypto-Zionist baseert het bestaan van de staat Israël op de vervolging van de Joden. Het zionisme heeft uitgebreid gebruik gemaakt van dit idee van een Joodse staat om Joden te beschermen, die altijd het slachtoffer zijn geweest van discriminatie. Het is daarom een zeer sterk punt van ontmoeting en convergentie, vooral in tijden van crisis wanneer deze geest van slachtofferschap wordt versterkt, zoals het geval was op 7 oktober, toen het intens werd uitgebuit in de zionistische en crypto-zionistische propaganda.
De dingen zijn niet eenvoudig. Deze ideologie van slachtofferschap is zeer levend gebleven onder Joden, ondanks de oprichting van de Israëlische staat. Haar leger is het sterkste in de regio en in principe bestaat dit gevaar niet. Dit weerhoudt de zionisten er niet van om te roepen dat ze Israël willen uitroeien. De propaganda beschrijft fantastische nieuwe pogroms en slaat een punt van extreme gevoeligheid om zich heen, een soort historische wonde die nooit wordt gedicht omdat het in stand wordt gehouden. De omkering is totaal, want als er slachtoffers zijn en existentieel gevaar voor een volk, dan staat het inderdaad aan de kant van het Palestijnse volk.
Dit weerhoudt deze slachtofferideologie er niet van om niet alleen te bestaan, maar ook om de ergste massamoorden op de Palestijnen te rechtvaardigen, in een overduidelijke pathologie van een collectief paranoïde delirium, waarbij de paranoïde, zoals bekend, zich tot geweld wendt omdat hij zich bedreigd voelt, en leeft in een permanent gevoel van vervolging. De crypto-zionist zal de officiële Israëlische versie van de gebeurtenissen van 7 oktober geloven, ook al wordt die steeds meer in twijfel getrokken. Dit is ook een aanwijzing om het te herkennen. We geloven wat we willen geloven. De crypto-Zionist, goed in zijn rol, zal aan dit verslag details van massapsychologie toevoegen, “de verbazing die Israël voelde”. Hij zal er excuses uit putten voor de bombardementen en het bloedbad dat zal volgen, en ze zelfs legitimeren. Hij zal natuurlijk een paar algemene dingen zeggen over de Palestijnse slachtoffers, maar hij zal nooit de massamoorden in Gaza ontkennen, waarbij hij vergeet dat het de bevolking van Gaza is die door Israël wordt geëlimineerd, en niet Hamas, zoals hij beweert te geloven. “We moeten eerst Hamas uitroeien”, elimineren, want hoe kunnen we er anders voor zorgen dat 7 oktober niet meer gebeurt”, zal de zionistische crypto zeggen met een droevige blik op zijn gezicht, zonder ook maar een seconde na te denken over het gewaad van vrede en een politieke oplossing dat hij op de andere dagen van het jaar draagt.
Dus wanneer beschouwt Israël Hamas als uitgeschakeld en wanneer stopt het met deze massamoord? Zo’n onnauwkeurige doelstelling geeft Israël natuurlijk de vrije hand om het bloedbad naar eigen goeddunken voort te zetten of te stoppen. Maar bovenal verbergt dit het echte doel, namelijk het elimineren, op de een of andere manier, fysiek of door ballingschap, van de bevolking van Gaza en, waarom niet, van de ene stap op de andere, van alle Palestijnen. Er is dan slechts één punt van verschil tussen de zionist en de crypto-zionist: de zionist gaat cynisch uit van zijn project om het Palestijnse volk uit Palestina uit te wissen, terwijl de crypto-zionist de verantwoordelijkheid legt bij de Palestijnse “extremisten”. In acute crisissituaties is de crypto-Zionist niet eens meer de zachte versie van het zionisme.
De antizionistische Jood versus de crypto-Zionist
De crypto-Zionist is ook herkenbaar aan het feit dat hij nooit of zelden zal praten over de oorzaken van het Israëlisch-Palestijnse conflict, de historische en huidige onderliggende oorzaken, maar het debat altijd liever zal richten op de kwestie van geweld. Hij doet dit voortdurend in zijn propaganda, meest recentelijk door de huidige tragedie te koppelen aan wat hij noemt “de 7 oktober pogrom”.
De crypto-Zionist is de antithese van de anti-Zionistische Jood. De antizionistische Jood wordt over de hele wereld steeds zichtbaarder naarmate het Israëlische geweld escaleert. De antizionistische Jood verwerpt de zionistische neiging om het martelaarschap van het Palestijnse volk te beschouwen als genoegdoening voor het Joodse martelaarschap. Ze weigeren de staat Israël te zien als een oplossing voor de Joodse identiteit. Ze weigeren het bestaan van de Joodse religie te koppelen aan een staat, en willen dat het is zoals alle religies, met een universele roeping.
Tot slot ziet de crypto-zionist overal antisemitisme. Ze zien het waar niemand anders het ziet. Ze zoeken obsessief naar alle maskers waarachter de antisemiet zich verschuilt. En tot slot, hier is een parel van het crypto-Zionistische argument. Op 20 december jongstleden, op de set van de Franse nieuwszender LCI, legde een bekende Franse intellectueel en journalist in een moeizame redenering uit dat: “zeggen dat Israël genocide pleegt in Gaza een antisemitische uitspraak is omdat het, zonder het te zeggen, verwijst naar het feit dat de Joden slachtoffer zijn geweest van genocide en dat zij daarom op hun beurt genocide plegen”.
Il faut le faire!
Djamel Labidi.
Bron: https://www.legrandsoir.info/les-crypto-sionistes.html
Vertaald door Zannekinbond, 31/01/2024
