Door Zannekinbond.
Aan het begin van 2025 kunnen we vaststellen dat de trend in het voordeel is van het anti-establishment denken. In de Belgische politiek staat de nabije toekomst al vast: beleid op maat van het kapitaal en ten koste van de werkende klasse die de rekeningen zal betalen. We gaan naar een situatie waarin zichzelf “Vlaams-nationalistisch” noemende politici – andermaal – geen enkele fundamentele communautaire verandering teweeg brengen, maar wel actief zullen bijdragen aan de versterking van het Belgische repressieapparaat en de Belgische bijdrage aan het westerse militaire imperialisme. Het wordt de zoveelste bevestiging dat grondige staatkundige én sociaaleconomische veranderingen niet via burgerlijke partijpolitiek teweeg gebracht kunnen worden. Voormalige communisten kunnen dan wel – beperkte – electorale successen boeken, hun reformisme en selectiviteit in het aanvallen van het establishment hypothekeert elk duurzaam positief resultaat.
Het is aan ons om ook in het nieuwe jaar bij te dragen aan een groeiend bewustzijn dat de Vlaamse en Waalse werkende klasse niets positief kan verwachten van geel-liberale, blauw-liberale of rood-liberale politici die rijden voor rekening van de bankiers, het patronaat en financiële holdings. Op internationaal vlak verschuift de strategische situatie in het voordeel van de anti-imperialistische zaak, ondanks de regimewissel in Syrië. De unipolaire hegemonie van het Westen zit in het defensief en probeert de oppositie weg te sturen van klassenbewuste en nationaal-revolutionaire ideeën, richting liberale intersectionaliteitsretoriek enerzijds en antivreemdelingenretoriek (waarvan het anti-islamdiscours een afleiding is) anderzijds. De machthebbende elites zullen af te rekenen krijgen met groeiend sociaal verzet, stakingen, … terwijl ze grotere budgetten moeten reserveren voor de oorlogspolitiek van Washington en de wensen van het militair-industrieel complex.
De algemene evolutie is in het voordeel van hen die grondige verandering wensen. Maar als we de huidige bedreigingen onderschatten, zal het imperialistische kamp – met inbegrip van de Belgische politieke elite – veel meer schade kunnen aanrichten dan anders, omdat het niet te maken zal krijgen met een oppositie die voorbereid is. De genocide tegen de Palestijnen en de oorlog in Oekraïne hebben één van de fundamentele ideologische conflicten binnen de socialistische beweging naar boven gebracht: de strijd tussen opportunistisch, reformistisch denken en het revolutionaire kamp. Deze conflicten hebben duidelijk gemaakt welke acties of stellingnames opportunistisch zijn en welke echt een bedreiging vormen voor de heersende klasse. Sommigen zeggen dat ze tegen het imperialisme en voor het socialisme zijn, maar in de praktijk lopen ze achter de “tweestaten-oplossing”, de NAVO en Zelensky aan.
De omstandigheden vragen meer van ons dan een principieel anti-imperialistisch standpunt. De inhoud van onze praktijk moet ook in 2025 proactieve inspanningen omvatten om consistente theoretische en fysieke training van het kader te bevorderen. In dit verband verwijzen we alvast naar een nieuwe publicatie van Zannekinbond met een heruitgave van Lenin zijn bekende werk Wat te doen?. Onze klassenvijanden vrezen zowel het verlies van de geopolitieke dominantie van hun imperium als de opstand van het eigen volk dat zich afkeert van hun decennialang wanbeleid. Ze reageren door oorlog te voeren tegen de beschaving in heel West-Azië, terwijl ze de eigen bevolking angst aanjagen met oorlogsretoriek en een zuivering tegen andersdenkenden voorbereiden. Zannekinbond heeft, als deel van een groeiende internationale beweging met bondgenoten, in dit klimaat een ongekende kans om een bijdrage te leveren in het bevorderen van de klassenstrijd en de strijd voor nationale bevrijding.
